بررسی تاثیر رفلکس چشمک در تشخیص سرگیجه مرکزی و مقایسه آن با MRI مغز

سابقه و هدف: اکثر بیمارانی که با سرگیجه واقعی حاد مراجعه می کنند مبتلا به بیماری های وستیبول و عصب VIII هستند، ولی همیشه ترس از اینکه سرگیجه از نوع مرکزی و بعلت ضایعات ساقه مغز باشد وجود دارد. در اغلب موارد تنها راه تشخیص این بیماران MRI مغز است. در این مقاله کاربرد رفلکس چشمک در بررسی بیماران مبتلا به سرگیجه واقعی حاد در مقایسه با MRI مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش ها: تعداد 105 بیمار که بعلت سرگیجه واقعی حاد بدون سایر علایم درگیری ساقه مغز و با معاینه نرولوژیک نرمال مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 18 بیمار که در طی 72 ساعت اول علایم نرولوژیک جدیدی ایجاد و یا علایم آنها بیش از 72 ساعت ادامه یافت رفلکس چشمک و MRI مغز انجام و نتایج آنها با یکدیگر مقایسه گردید. یافته ها: در 18 بیمار مورد بررسی، در 5 بیمار هم رفلکس چشمک و هم MRI مغز طبیعی بود و تشخیص سرگیجه مرکزی رد شد. در 8 بیمار هم رفلکس چشمک و هم MRI مغز غیر طبیعی بود و در سه بیمار رفلکس چشمک نرمال و MRI مغز غیر طبیعی بود. همچنین در دو بیمار MRI مغز نرمال و رفلکس چشمک غیر طبیعی بود. نتیجه گیری: پاسخ های غیر طبیعی بدست آمده توسط رفلکس چشمک (76.9%) قابل مقایسه با یافته های غیر طبیعی MRI مغز (84.6%) بود و علاوه براین انجام دادن هردو تست با تشخیص موارد زیادتری از ضایعات ساقه مغز و مخچه همراه بود. بنابراین پیشنهاد می شود که از رفلکس چشمک در کنار MRI برای تشخیص سرگیجه مرکزی استفاده شود.